het eerste 'echte' bericht

Het eerste ‘echte’ bericht uit Zambia, the real Africa

Tot mijn grote spijt moet ik zeggen dat ik nog niet eerder tijd heb gehad om een echt bericht achter te laten op deze weblog, sorry. Maar het gaat allemaal erg goed hier met me, ik heb absoluut niet te klagen! Heerlijk weer, zo’n 30 graden, ik kan het toch niet laten om jullie hier even mee te pesten. Maar eerlijkheidshalve moet ik wel even melden dat ik ook al regen heb gehad al valt dat totaal in het niet bij het schitterende weer….. de regen heeft er namelijk voor gezorgd dat alles mooi in groen staat dus als je door het land rijdt is het puur genieten maar het is en blijft de regentijd dus mijn regenjas heb ik al een paar keer moeten gebruiken, zeker de laatste paar dagen.

Maar dan nu even mijn belevenissen tot nu toe:

De reis was lang en vermoeiend. Met wat kleine vertragingen, slechte films die ook nog eens uitvielen door de turbulentie, een lange wachttijd bij de immigratiedienst en nog een langere rij bij de bagagecontrole, kwam ik dan eindelijk op dinsdag rond een uurtje of half 9 in de morgen aan in Lusaka (de hoofdstad). Gelukkig waren ze me niet vergeten en zag ik meteen een bordje met mijn naam. Maar toen waren we er nog niet… we gingen eerst nog even bij de hele familie op bezoek in de stad, boodschappen doen, nog meer familie en zo was ik uiteindelijk na een lange autorit (veroorzaakt door de heftige regenval) pas met de schemer op de plaats van bestemming: Mazabuka.

Ik werd meteen verwelkomt door Daisy, de vrouw des huizen en Frederiek, een Nederlands meisje die ook op de school werkt. Het huis is oud maar schoon. Ik heb een eigen slaapkamer, een gemeenschappelijke grote huiskamer met televisie, een keuken met 1 pit en koelkast, een wc en een badkamer met warm en stromend water. Verder heeft de tuin behalve autowrakken veel fruitbomen, omsingeld door een muur. Ik zit hier eigenlijk wel prima al hebben ze hier wel honden en ratten. Gelukkig heb ik deze laatste nog niet gezien maar ze maken me wel elke dag wakker door aan mijn deur te knagen en over de plafondplaten te rennen. Het dorp is klein maar heeft wel alles zoals een internetcafe, twee grote supermarkten, een barretje, scholen, een markt, etc. Alles op loopafstand dus dat is wel lekker.

De eerste dag een beetje uitgeslapen en daarna in mijn eentje op verkenningstocht door het dorp. Wat boodschappen gedaan (ze hebben echt véél in de supermarkt al zijn de westerse dingen natuurlijk erg duur) en naar de school geweest. De school is gevestigd in het ouderlijk huis van Chimmie (de directrice die er nu helaas niet is) en de kinderklassen zijn gevestigd in een oude kerk ergens anders in het dorp. Op deze school werkt Frederiek en ik werk in het ‘hoofdgebouw’. De klaslokalen zijn oude slaapkamers dus erg klein en onpraktisch ingedeeld. Het is allemaal zo anders, ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik het uit moet leggen! Weten jullie nog hoe we vroeger schooltje speelde?? Zo ongeveer… de kinderen hebben geen boeken alleen een pen, potlood en wat papier. De leraar moet dus alles op het bord schrijven en de kinderen nemen het over. Maar dat is nogal moeilijk omdat ze amper kunnen schrijven, er gaat dan ook erg veel tijd verloren, kostbare tijd. Als ze bijvoorbeeld wiskunde les hebben zijn ze meer tijd bezig met het overschrijven van de 3 regels tekst dan dat ze daadwerkelijk aan het rekenen zijn. De focus is in mijn ogen dan ook helemaal fout. Ze hebben gewoon helemaal niks…. Ook de kleintjes niet, amper speelgoed om mee te spelen. Ik ben dan ook van plan om onder andere een klimmenrek te gaan bouwen met het donatiegeld. Ik ga trouwens op de school de rekenlessen aan grade 1 tot en met 5 geven, daarnaast ga ik ze helpen bij de administratie, ben ik uitgeroepen tot handy-man en ga ik wat sportmiddagen organiseren. Bovendien ga ik samen met Frederiek een rapport schrijven over de dingen die in onze ogen anders moeten. Genoeg te doen dus! Wel is het werken best wel vermoeiend. De kinderen hebben totaal geen discipline, ze zijn niet geconcentreerd bezig, blijven niet op hun plaats zitten, luisteren slecht en vragen veel aandacht. Ook moet ik al om tien over 7 beginnen en ben ik pas rond half 5. Maar toch, allemaal van die lieve kleine zwarte kindjes…. Het blijft schattig en dan weet je weer waar je het voor doet!

Eigenlijk zouden we dit weekend in Mazabuka blijven om wat rond te kijken en wat boodschappen te doen. Het is iets anders gelopen…. Om 8 uur stond Anouk ineens op de stoep. Anouk is ook Nederlands en heeft een paar maanden geleden hier les gegeven. Daarna is ze gaan backpacken in Zuid-Afrika en nu kwam ze even langs om gedag te zeggen alvorens naar huis te gaan. Een leuke, spontaan bezoek dus. Ze had eerder die dag een man leren kennen die ons mee zou nemen naar een klein dorpje. Leuk idee alleen jammer dat de man nooit is op komen dagen. Plan 2 was Lusaka, op bezoek bij Nederlanders die hier al 9 jaar wonen (Harry en Karianne). Liftend zijn we eerst naar de Kafue rivier gegaan om daar even lekker van de rust en het uitzicht te genieten en daarna zijn we liftend naar de Nederlanders gegaan. Ze wonen buiten de stad en het is echt geweldig daar. Ze zijn een heel groot huis aan het bouwen, hebben een zwembad, mooie tuin, tafeltennistafel, volleybalnet, echt alles dus. Nog een Nederlands meisje was daar aan het logeren dus met zijn vieren uiteindelijk in het gastenverblijf geslapen. Een ouderwets logeerpartijtje dus na een gezellige diner en een spelletje triviant. Erg veel gelachen ook, met name om de Zambianen want die zijn af en toe niet altijd even snugger. Zo heb je overal borden met ‘no drink and drives’. Hier vatten ze dat letterlijk op… je mag dus niet tijdens het rijden drinken (ook geen fris) maar wel ervoor dus.

Natuurlijk was ik weer vroeg op (ik kan zo goed uitslapen…) en was ik als enige op tijd op om mee te doen aan de joga les van Karianne in de tuin (eef: echt waar!!!! Het was wel astanga joga dat is een meer dynamischere versie, vandaar), helaas lukte het me niet om mijn benen in mijn nek te leggen maar verder was het eigenlijk best leuk. En na een paar baantjes in het zwembad te hebben gezwommen voelde ik me weer als herboren. Samen met Frederiek en Anouk nog even Lusaka in geweest, toen afscheid genomen van Anouk en toen weer liftend naar huis. Het heeft ons 6 liften (voornamelijk achter op pickups) gekost maar we waren weer thuis net voor het donker. Op de meeste plaatsen ging het liften vrij snel maar bij de koffieplantage hadden we helaas minder geluk en moesten we iets langer wachten. Gelukkig toch weer opgepikt door een andere plantage eigenaar en die heeft ons netjes naar huis gebracht en het heeft ons ook nog een uitnodiging om een weekend langs te komen opgeleverd. Een leuke manier van reizen dus.

Ik hoop dat het in Nederland ook allemaal goed is. Hou me op de hoogte!!!!! Via deze site, via email (gekedejong@hotmail.com) of gewoon ‘ouderwets’ via de post:

Firm foundation elementary school
t.a.v. Geke de Jong
PO Box 670218
Mazabuka – Zambia

Dikke kus, van jullie blanke afrikaan!

Ik heb wat foto’s bijgevoegd; een foto van een van de klassen in de school en “mijn” huis vanaf de achterzijde (die is mooier vandaar!)