Aunty Africa

Afgelopen vrijdag ben ik tante geworden van Elise; het dochtertje van Stijn en Marjolein. Hoewel er nog veel onzekerheden zijn er een spannende tijd aankomt omdat het kindje door omstandigheden met 30 weken is geboren, was het toch tijd voor celebration!

Vrijdagavond was het tijd voor oerhollands gourmetten met wat Nederlanders maar daarna was het tijd voor wat meer Afrikaans; een concert van Oliver Mutekudzi uit Zimbabwe. Iets te gezellig misschien want we waren pas rond half drie thuis waarna ik nog mijn spullen moest pakken zodat ik nog slechts 2 uur over had om te slapen want om 5 uur ging de wekker om naar Mfuwe te vertrekken. Het reisgezelschap bestond uit Petra met haar zoontje Dylan, Liisa mijn huisgenoot en Rod, een Amerikaanse jongen uit Mazabuka. Het was een lange weg met veel bochten en hobbels, zeker het laatste stuk; zo’n 120 km zandweg met nog meer hobbels en kuilen! Petra en ik hebben de andere dan ook erg doen verbazen door heerlijk te gaan liggen slapen; geen probleem; als echte Afrikanen! Tegen de avond waren we dan toch eindelijk op de plaats van bestemming; de lodge waar Saskia werkt. Een nieuwe lodge, nog half in aanbouw maar met veel potentie, vlak bij South Luangwa National Park.

Zondagochtend heerlijk uitgeslapen (tot 8 uur) en ’s ochtends bij het zwembad gelegen. Waar wij niet op gerekend hadden was dat het wel eens warm zou kunnen zijn, dus in onze bagage waren alleen dikke fleecetruien te vinden en geen hempjes en korte broeken, zweten geblazen dus! ’s Middags een eigen gamedrive gedaan, ’s avonds een nightdrive met een organisatie en ook de volgende ochtend weer zelf een drive gedaan. Hoewel we niet hele bijzondere dingen hebben gezien, blijft het toch altijd genieten waarbij natuurlijk veel gelachen wordt. Maar de statement van deze vakantie was toch “so sorry”. Op de eerste dag zagen wij namelijk een zebra die was aangevallen door een leeuw en diepe vleeswonden op zijn billen had. Hoewel dit natuurlijk de natuur is had ik medelijden met deze zebra en aangezien je in Zambia overal sorry op zegt, zelfs als iemand anders zelf iets stoms doet waar jij niks aan kan doen, zei ik spontaan “zebra, I’m so sorry”..... Dinsdag was het weer tijd om terug te rijden en dit maal kroop ik achter het stuur op het slechte zandpad; dit maal geen 2 uur en 40 minuten maar slechts 2 uur, gewoon gas geven.... jammer dat het daarna nog 6,5 uur rijden is.

Nu weer thuis en aan het werk. Deze week erg druk op het werk maar een lekker korte week dus dat maakt veel goed. Geniet van het mooie weer in Nederland!!!