Een doordeweekse dag….

Ik word automatisch wakker om tien over zes van het lawaai op straat, de blaffende honden, de kraaiende haan en de gillende varkens. Ik klim onder mijn klamboe uit en ga me wassen, de kraan doet nog wat moeilijk want het water moet nog op gang komen omdat het ’s nachts altijd afgesloten word net als elke ochtend tussen 10 en 12 en ’s middags tussen 14 en 17 uur. Ik snij een sneetje af van het verrukkelijke witte brood dat ze hier verkopen, nog steeds smul ik elke keer. De laptop gaat in de tas en ik loop op mijn gemak naar school rond 7 uur, een minuut of 5 lopen.

Op school word ik vrolijk begroet in het Tonga door de leraren die bij de poort staan. Ik begroet ze op mijn beurt in het Tonga terug, dat gaat me al goed af maar meer woorden ken ik nog steeds niet. Ik zet snel mijn tas binnen en ga bij ze staan, we begroeten alle kinderen en kletsen gezellig bij. Rond kwart voor 8 begint de ochtend-assembly, de kinderen moeten in rijen staan, ze bidden gezamenlijk, zingen en marcheren naar binnen. Ik ga ook naar binnen, aan het werk. Inmiddels zijn de twee nieuwe klaslokalen in gebruik genomen dus ik heb nu ook mijn eigen kantoor naast Chimmie. Door de open deur kletsen we heel de dag terwijl we ondertussen aan het werk zijn, vaak op de computer, onderbroken door de kinderen die om de beurt wel iets te vertellen hebben over wat een ander kind wel niet fout doet, “Teacher, Musonda is speaking local language”.

Rond één uur ga ik meestal even een half uurtje naar huis. Even weg van alle gezelligheid maar vooral drukte op school, even op het gemak een boterhammetje eten of koude pasta van de vorige dag. Door de brandende zon (het is hier meestal boven de 30 graden) loop ik weer terug naar school. Ondertussen word ik, de “mezungu”, door de meeste vriendelijk gedag gezegd, andere zijn zo brutaal om geld of eten te vragen. Ik ga weer aan het werk tot half 5 – 5 uur. Meestal daarna even snel boodschappen doen bij de supermarkt. Wat zullen we vandaag weer eten? Zullen we vandaag westers of zambiaans eten? Meestal valt de keuze op westers en de keuze is groot. Nog snel even naar het internetcafe, heb ik nog leuke berichtjes op mijn weblog gekregen of leuke mailtjes? Ja jippie, weer een berichtje van mijn vrienden of familie uit Nederland, dat maakt me elke keer weer blij.

Thuis gekomen eventje ontspannen voordat we gaan koken. Meestal koken we met zijn tweeën, is wel zo gezellig aangezien het koken erg lang duurt omdat we slechts 1 pit hebben. Maar we hebben geduld en ondertussen zingen we luidkeels mee met een Nederlands talige cd of een cd of bandje uit de oude doos van onze huisbazin Daisy.

Rond 8 uur is het tijd voor de dagelijkse soap op de enige zender die het land rijk is. We zitten al helemaal in het verhaal. De rest van de avond doe ik nog wat vertaalwerk of lees ik lekker een boek. Om 10 beginnen de oogleden echter al zwaar te worden en zoek ik mijn bedje op. De deur gaat voortaan vanaf de binnenkant op slot zodat de ratten niet meer binnen kunnen komen want laatst zaten ze aan mijn tenen te sabbelen.

En dan is er weer een dag voorbij…..